Джусойты Нафи: различия между версиями

Нафийы зонадон-иртасæн куыстытæ бирæ сты, фæлæ хицæн чингуытæй рацыд мыхуыры цалдæр монографийы: «Коста Хетагуров» (1958), «Сека Гадиев» (1958), «Елбаздуко Бритаев» (1963), «Арсен Коцойты» (1964), «Цомак Гадиев» (1965), «Александр Кубалов», «Гино Бараков», «Созур Баграев», «Нигер» (1992), «Грис Плиев» æмæ æндæртæ. Мыхуыры рацыд дыууæ томæй «История дореволюционной осетинской литературы», «Советон ирон литературæйы истори»-йы дыууæ томы æмæ монографи «Ирон романы равзæрд».

 

 

Нафийæн йæхи уацмыстæ дæр ивд цыдысты бирæ адæмты æвзæгтæм. [[уырыссаг æвзаг|Уырыссагау]] йын рацыд цыппар чиныджы, [[гуырдзиаг æвзаг|гуырдзиагау]] – æртæ, [[украинаг æвзаг|украинагау]] – дыууæ, иу – [[польшæйаг æвзаг|польшæйагау]], иу та [[хъазахаг æвзаг|хъазахаг æвзагыл]].