Ацы хъуыды тох ӕрцыдæрцыд рӕстӕджырæстæджы дугӕйдугæй Дзуархӕссӕн[[Дзуархæссæн стӕртӕстæртæ]] хӕстхæст Астӕуккаг[[Астæуккаг СкӕсӕныСкæсæн]]ы, чырыстӕттӕчырыстæттæ пысылмӕттыпысылмæтты ныхмӕныхмæ кӕйкæй сарӕзтойсарæзтой. Æмæ стæй, ӕппынкъаддӕрæппынкъаддæр сӕдӕсæдæ Крестхӕсджытӕ[[дзуархæсджытæ]] Францы, æрзæгай Кипчактӕкипчактæ донаргъуыд адӕймагӕйадæймагæй фылдӕрфылдæр æмæ фондзсæдæ аланты æфсæддонтæ та гуырдзиæгты ’рдыгæй тох кодта.<ref>Смбат Спарапет / Летопись / пер. А. Г. Галстяна — Ер. Изд-во «Айастан». 1974 г. ''Царь Грузии Давид, сын Декая, сын Багарата, сын Георге, собрал все своё войско, пригласил на помощь также 40000 кипчаков, 18000 аланов, 10000 армян, 500 франков, людей храбрых и воинственных. Вот с таким количеством людей он (Давид) выступил в бой. Это был страшный бой. С божьей помощью победили христиане. Они истребили свыше 400000 и взяли в плен 50000 человек. Султан Мелек и Хази позорно обратились в бегство, а Давид победоносно и радостно возвратился обратно''</ref> Французаг рӕстӕджырæстæджы цӕрӕгцæрæг историк [[Уолтер Канцлеры]] ныффыста, уый паддзах [[Давид IV]], йе ’фсады æфсæддонтæн загъта тынг зӕрдӕмӕхъаргӕзæрдæмæхъаргæ ныхӕстӕныхæстæ:<blockquote>«Чырыстийы æфсæддонтæ! КӕдКæд нӕнæ уырнындзинады сӕрылсæрыл хъӕбатырхъæбатыр кӕйкæй тох кӕнӕмкæнæм, удон фӕуӕлахизфæуæлахиз бирӕбирæ знӕгтылзнæгтыл, ӕрмӕстæрмæст ХӕйрӕджыХæйрæджы лӕггадгӕнджытӕйлæггадгæнджытæй нӕнæ, фӕлӕфæлæ ма ХӕйрӕгХæйрæг йӕхийæхи дӕрдæр... Не знӕгтӕзнæгтæ куы ӕрӕмбырдæрæмбырд, мах ныббырст хӕцдзыстӕмхæцдзыстæм!»</blockquote>
