Ацы хъуыды тох æрцыд рæстæджы дугæй [[Дзуархæссæндзуары стæртæ]] хæст [[Астæуккаг Скæсæн]]ы, чырыстæттæ пысылмæтты ныхмæ кæй сарæзтой. Æмæ стæй, æппынкъаддæр сæдæ [[дзуархæсджытæ]] Францы, æрзæгай кипчактæ донаргъуыд адæймагæй фылдæр æмæ фондзсæдæ аланты æфсæддонтæ та гуырдзиæгты ’рдыгæй тох кодта.<ref>Смбат Спарапет / Летопись / пер. А. Г. Галстяна — Ер. Изд-во «Айастан». 1974 г. ''Царь Грузии Давид, сын Декая, сын Багарата, сын Георге, собрал все своё войско, пригласил на помощь также 40000 кипчаков, 18000 аланов, 10000 армян, 500 франков, людей храбрых и воинственных. Вот с таким количеством людей он (Давид) выступил в бой. Это был страшный бой. С божьей помощью победили христиане. Они истребили свыше 400000 и взяли в плен 50000 человек. Султан Мелек и Хази позорно обратились в бегство, а Давид победоносно и радостно возвратился обратно''</ref> Французаг рæстæджы цæрæг историк [[Уолтер Канцлеры]] ныффыста, уый паддзах [[Давид IV]], йе ’фсады æфсæддонтæн загъта тынг зæрдæмæхъаргæ ныхæстæ:<blockquote>«Чырыстийы æфсæддонтæ! Кæд нæ уырнындзинады сæрыл хъæбатыр кæй тох кæнæм, удон фæуæлахиз бирæ знæгтыл, æрмæст Хæйрæджы лæггадгæнджытæй нæ, фæлæ ма Хæйрæг йæхи дæр... Не знæгтæ куы æрæмбырд, мах ныббырст хæцдзыстæм!»</blockquote>
