Лингва-франкæ (итал. lingua franca) у, цардархайды иуæй-иу къабæзты кæмæй пайда кæнынц, этникон къордты ’хсæн коммуникативон бастдзинæдтæ аразыны ахæм фæрæз.

Дæнцæгæн æрхæссæн ис Африкæйы кæмæй пайда кæнынц, уыцы æвзæгтæ суахили æмæ хауса. Арæх лингва-франкæ-йы ахадындзинад вæййы пиджинтæн. Лингво-франкæ-йæ пайдагæныны къабæзтæ куы рауæрæх вæййынц, уæд гæнæн ис æмæ феста койне.

Термины равзæрд ивын

Астæузаманы Зæххастæуы денджызы регионы равзæрди, сæйрагдæр араббаг æмæ туркаг сæудæджергæнджытæ европæйæгтимæ (Хæстæг Скæсæны сæ хуыдтой «франктæ») дзурынæн кæмæй пайда кодтой, ахæм хæццæ (пиджинизацигонд) æвзаг. Йæ нæмттæй иу уыди «сабир» (абар: латинаг sapere — «æмбарын»). Йæ бындуры уыди италиаг æмæ провансайлаг лексикæ, фæлæ ма йæм æрбафтыди дзырдтæ испайнаг, грекъаг, араббаг, персайнаг æмæ туркаг æвзæгтæй. Æвзагæй пайда кодтой суанг XIX æнусы онг.

Уыцы æвзаг хуыдтой «лингва-франкæ». Фæстæдæр уыцы дзырдæн фæзынди æндæр нысаниуæг — адæмты ’хсæн бастдзинады фæрæз.